Bezpieczeństwo to mój "konik"

Jarosław Kaczyński

- Rozumiem do czego Pani zmierza i domyślam się jakie będzie następne pytanie. Nazwisko nie przeszkodzi mi w ubieganiu się o mandat radnego Warszawy, a czy pomoże - nie wiem.

- Pracując w Biurze Ochrony Rządu miał Pan możliwość poznania Jarosława i Lecha Kaczyń-skich. Jakie były między Panami kontakty?

- Tak, służąc w BOR poznałem obu polityków, jednak bliższe kontakty miałem z prezydentem Lechem Kaczyńskim. Wielokrotnie odpowiadałem za bezpieczeństwo podczas jego wizyt poza granicami kraju.

- Ubiega się Pan o mandat radnego miasta. Co skłoniło Pana do takiej decyzji?

- Przez ponad 22 lata pracowałem dla najwyższych organów państwa. Dziś ja-ko ekspert w sprawach bezpieczeństwa chcę poświęcić się pracy dla mieszkańców stolicy, których problemy często są nierozwiązywane, lekceważone, traktowane na zasadzie "jakoś to będzie", "jakoś się załatwi". Uważam, że bylejakość powinna zniknąć raz na zawsze z życia społecznego i publicznego.

- Dlaczego startuje Pan ze Wspólnoty Samorządowej, a nie z jakiejś partii politycznej?

- Samorządy będą mogły realizować zobowiązania, jeżeli samorządowcami nie będą funkcjonariusze partyjni, którzy wkrótce po wyborach zapominają o miesz-kańcach i realizują wytyczne swoich partyjnych mocodawców. Na poziomie samo-rządów nie powinno być walki ideologicznej, bo tu rozwiązuje się sprawy zwykłych ludzi.

- Pana "konikiem" jest bezpieczeństwo?

- Tak. Podstawową zasadą walki z przestępczością jest prognozowanie przes-tępczości, a łączy się to z wiedzą o gospodarce, bezrobociu, alkoholiźmie, różnych patologiach, np. narkomanii. Na bezpieczeństwie nie wolno oszczędzać, bezpieczeń-stwo kosztuje i będzie jeszcze droższe, dlatego wymaga przejrzystości i facho-wości.

- Przejdźmy do konkretów, jakie problemy warszawiaków chciałby Pan rozwiązać w pierwszej kolejności?

- Zadanie podstawowe to właściwe i skuteczne rozpoznanie czynników i śro-dowisk kryminogennych oraz środowisk przestępczych i w dalszej kolejności kon-centracja w takich miejscach sił porządkowych, zwiększenie patroli policji, straży miejskiej, zwiększenie liczby dzielnicowych w takich rejonach.

Zadanie drugie - rozpoznanie psychologicznopedagogiczne takich środowisk, pod kątem ewentualnego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego - skupienie się na rejonach dziedziczenia biedy, ubóstwa i przemocy, prowadzenie dla młodych ludzi dodatkowych zajęć, szkoleń, współudział w szkoleniach psychologów policyjnych, funkcjonariuszy policji, straży miejskiej.

Zadanie trzecie - szczegółowy nadzór nad bezpieczeństwem w szkołach, bliższa współpraca pomiędzy dyrektorami placówek oświatowych, a miejscowymi jednost-kami policji, straży miejskiej, prowadzenie szkoleń dla kadry nauczycielskiej z zakresu postępowania z agresywnymi uczniami, przygotowanie przez właściwych przedstawicieli policji oraz wdrożenie procedur postępowania w przypadku wykrycia w szkołach handlu narkotykami.

Zadanie czwarte - współpraca z lokalną społecznością w celu wykrywania przestępstw i ich sprawców, szeroka działalność mająca na celu pozyskanie przy-chylności lokalnych społeczności, zdobywanie zaufania u ludzi np. poprzez orga-nizacje pokazów policyjnych, sprzętu policyjnego oraz bardziej zaangażowane uczestnictwo w życiu miasta funkcjonariuszy lokalnych jednostek policji, straży miejskiej.

- Co myśli Pan o szybkim działaniu rządu w sprawie dopalaczy i o tzw. ustawie o dopalaczach?

- Ta ustawa to przykład populizmu związanego z zabieganiem o głosy. Młodzi ludzie muszą dostać coś w zamian, znaleźć swoje miejsce, nie mogą się nudzić, muszą mieć możliwość wyboru, znaleźć własne zainteresowania. Do nich trzeba dotrzeć, pomagać, rozumieć i edukować. Zdolne i pracowite osoby promować. Aby było to osiągalne, należy znaleźć ludzi, którzy będą chętni podjąć się działalności z młodzieżą. Nie wystarczy wybudować "orliki", trzeba zabezpieczyć fachową kadrę do pracy z młodymi ludźmi. Ludzie, którzy chcą pracować z młodzieżą powinni być doceniani, wynagradzani i powinni mieć stworzone warunki do pracy.

- Wszystkie partie w swoich programach obiecują budowanie nowych żłobków i przedszkoli. Pan ma inny pomysł na brak miejsc w tych pla-cówkach...

- Proponuję dofinansować istniejące już przedszkola prywatne, aby rodzice, których nie stać na wysokie opłaty mogli wysyłać tam swoje dzieci. Poza tym, zamiast budować nowe placówki samorządowe od podstaw, można w nowo bu-dowanych osiedlach wydzielić większe pomieszczenia, wykupując lub wynajmując je od firm deweloperskich i tam stworzyć przedszkola. To byłoby lepsze i szybsze rozwiązanie kłopotów rodzin. Nowe osiedla są monitorowane, chronione, więc i bezpieczeństwo dzieci byłoby większe.

- Na jakie problemy chciałby Pan mieć wpływ, aby nie było, jak to Pan nazywa "bylejakości"?

- Nie należy omijać problemu ludzi niepełnosprawnych i osób w podeszłym wieku. Niepełnosprawni mają swoje stowarzyszenia, są wśród nich ludzie, którzy bardzo aktywnie i głośno mówią o swoich problemach. Należy ich słuchać, bo oni najlepiej wiedzą co należy zmienić, aby zabezpieczyć ich potrzeby. Nie wolno odkładać ich próśb i potrzeb w nieskończoność, tylko rozwiązywać je natychmiast. Nie może być tak, że wykonanie podjazdu dla wózków inwalidzkich trwa miesiącami albo nawet latami, bo takie są urzędowe procedury. Ludzie lądują na wózkach z dnia na dzień, niespodziewanie i potrzebują ułatwień natychmiast. Będę utrzymywał kontakt ze stowarzyszeniami, fundacjami, aby dać szansę innego życia wszystkim potrzebującym. Jako człowiek przejrzysty i przewidywalny będę wsłuchiwał się w ich głosy, angażował wszystkich ludzi dobrej woli do rozwiązania ich problemów.

- Dziękuję za rozmowę.

rozmawiała jotka