Pani Bovary

Pani Bovary jest powieścią francuskiego pisarza Gustawa Flauberta należącą do ścisłego kanonu literatury pięknej. Powieść powstała z fascynacji autora balzakowską tezą, w myśl której kobieta staje się w pełni kobieca, kiedy dopuszcza się zdrady. Opowiada o młodej, cnotliwej z pozoru Emmie Rouault, która wychodzi za mąż z rozsądku za poczciwego doktora Karola Bovary. Jednak z powodu niezaspokojonych pragnień i marzeń o wielkiej miłości zamierza porzucić moralne konwenanse i puścić się w wir namiętnych romansów, rozrzutności i kłamstwa. Zgodnie z zasadami pozytywistycznego realizmu autor dokonuje wnikliwej analizy psychologicznej bohaterki, obnażając duszę kobiety niedojrzałej emocjonalnie i egoistycznej, nudzącej się życiem z powodu braku wyższych wyzwań i celów, ulegającej stopniowo pokusie pożądania i zmierzającej ku upadkowi. Pod względem pisarskiego kunsztu Pani Bovary jest wzorem harmonii pomiędzy formą a treścią. Flaubert zasłynął w historii literatury jako pisarz, który doprowadził powieść do perfekcji zarówno pod względem konstrukcji utworu, jak i dostosowania stylu narracji do każdej sytuacji i do każdej postaci. Aby doprowadzić powieść na wyżyny doskonałości, Flaubert wybiegał niejednokrotnie do pionierskich jak na swoje czasy metod. Na przykład spędził całe tygodnie, jeżdżąc powozem, aby napisać scenę, w której pani Bovary w towarzystwie innych pasażerów wraca zdruzgotana z Rouen do domu w Yonville po tym, jak porzucił ją kochanek. Czy wsłuchiwał się godzinami w lekturę każdej partii swojej powieści czytanej raz przez kobietę, raz przez mężczyznę, aby dokonać korekty dialogów? Pani Bovary, uznana za jedną z najważniejszych książek w dziejach literatury, była przedmiotem wielu adaptacji filmowych i teatralnych.

Lektura dla szkół średnich