Alicja w Krainie Czarów

Arcydzieło literatury w niesamowitej, surrealistycznej interpretacji Salvadora Dalego!

W 1865 roku Charles Lutwidge Dodgson pod pseudonimem Lewis Carroll opublikował historię o małej dziewczynce, która wpada do króliczej nory. W ten sposób świat po raz pierwszy poznał Alicję...

W tym prestiżowym wydaniu spotykają się dwa genialne umysły: Lewisa Carrolla i Salvadora Dalego. Ilustracje mistrza surrealizmu, pełne symboliki i onirycznych wizji, przenoszą czytelnika w zupełnie nowy wymiar, gdzie logika miesza się z absurdem, a rzeczywistość i sen stają się jednym. Dzięki nim Alicja jest jeszcze bardziej magiczna i tajemnicza.

W części wprowadzającej literaturoznawca profesor Tadeusz Sławek zabiera w podróż do świata metaforyczności ,,dziewczynki ze skakanką", omawia różnorodne inspiracje Alicją oraz jej wielowymiarowość, ekspert od twórczości Carrolla, Mark Burstein, analizuje związki Dalego z Carrollem, a matematyk, profesor Thomas Banchoff, wspomina swoją przyjaźń z Dalim i zgłębia matematyczne wątki obecne w twórczości artysty.

Po stu sześćdziesięciu latach od pierwszego szalonego podwieczorku u Zająca mamy oto nieśmiertelną Alicję w całkiem nowym polskim przekładzie. Jakoby już piętnastym z kolei. Ten nowy -- obecny -- czytałem, mrucząc z zadowolenia niczym Kot z Cheshire. A teraz czekam niecierpliwie na Drugą stronę lustra.

Andrzej Sapkowski

Przebogata wyobraźnia Lewisa Carrolla i wpływ, jaki jego twórczość wywiera na nas wszystkich od stu sześćdziesięciu lat, sprawiają, że podjęcie się nowego tłumaczenia Alicji to stąpanie po być może najbardziej szalonym i kolorowym polu minowym, jakie dała nam popkultura. Szczęśliwie Paulina Braiter to wytrawny i skrupulatny saper słowa. A sposób, w jaki po swojemu rozbraja kolejne językowe pułapki tego tekstu, naprawdę robi wrażenie. Dlatego po prostu proponuję - idźcie po jej śladach.

Jakub Ćwiek

Dzieło sztuki zawierające w sobie bunt, rewolucję, paradoks; zaburzenia czasu i przestrzeni, logiki, wielkości i proporcji; ukazujące niewiarę w konwencjonalną rzeczywistość; stworzone ze strzępków snów oraz gierek słownych i oddające nieuchwytną istotę dzieciństwa. O czym w pierwszej kolejności myślimy, kiedy słyszymy te słowa? O Alicji Lewisa Carrolla oraz o zwariowanych wytworach wyobraźni surrealistów, których archetypem jest Salvador Dalí.

Mark Burstein, fragment wstępu