150 kroków ryzyka
6 lipca 2007
Kałuża to przeszkoda wodna bez znaczenia taktycznego. Tak sobie żartujemy w jednym z dowcipów ze szkolenia żołnierzy.
 Autor jest harcmistrzem, wychowawcą młodzieży, wiceprzewodniczącym rady dzielnicy Targówek |
Z takimi problemami podczas deszczu i po nim sty-kają się mieszkańcy Zacisza chcący dojść ulicą Gilarską od ulicy Rolanda do Budowlanej. Ponad półkilometrowy odcinek ulicy jest ważnym ciągiem komunikacyjnym. Jadą nim dorośli do pracy, uczniowie do szkoły, a część kierowców omija zakorkowaną ulicę Wincentego. Na małym odcinku posiada on szeroki chodnik pokryty kostką, a nawet ścieżkę rowerową. Ta się jednak koń-czy na wysokości dawnej jednostki wojskowej, aby przejść w stare połamane i nierówne płyty chodnikowe. Znają zapewne to miejsce rowerzyści z Bródna, którzy licząc, że ścieżką dojadą do jakiegoś fajnego miejsca muszą zawracać zawiedzeni. Chodnik dalej ma szerokość od 80 do 160 cm, z jednej strony ograniczony poniszczoną siatką dawnego terenu wojskowego, a z drugiej krzywym krawężnikiem, przy którym zbiera się woda deszczowa. Jego długość to 150 kroków, jakie należy przemierzyć, aby dotrzeć do pięknego chod-nika kliniki medycznej znanej z serialu Klan. Chodnik ma tę niedogodność, że nie na całej długości ma szerokość czterech płytek, gdyż w części jest dwa razy węższy, a przy przystanku autobusowym został zastawiony słupem przystankowym i wielkim koszem na śmieci. Matki pchające wózki mają kłopot, aby się z nimi przecisnąć bez wejścia na jezdnię. Zwłaszcza gdy któraś ma większy wózek lub gdy na przystanku stoją ludzie czekający na autobus.
Przejście tych 150 kroków po deszczu sprawia szczególny kłopot. Łukasz z sąsiedniej ulicy kiedyś spieszył się na randkę i pędzący samochód ochlapał mu spodnie. Stres, szybki powrót do domu po nowe ubranie i punktualnie na randkę już nie dotarł...
Interwencję do "Echa" zgłosił pan Jerzy, który codziennie przemierza Zacisze i okolicę ze swym jamnikiem i składa do urzędu wiele wniosków interwencyjnych. Jednak wbrew otrzymanej odpowiedzi, obietnice urzędu nie są dotrzymywane. Interwencja w sprawie tego fragmentu chodnika nie jest nowa, bo z 2003 roku. Wówczas panu Jerzemu odpisano, że jest przewidziany remont ulicy Gilarskiej w bieżącym roku (2003), co sugerowało, że chodnik też będzie wykonany. Jednak od 30 lat nic się tam nie zmieniło, poza wymianą betonowego płotu na siatkę, która też już się prosi o naprawę.
Pan Jerzy zauważa, że co roku jest też problem z odśnieżaniem tego chodnika, a następnie z zebraniem posypanego tam piasku. Sprząta się go po interwencjach mieszkańców (w tym pana Jerzego) w urzędzie.
Ulica Gilarska jest w programie modernizacji głównych ciągów komunikacyj-nych na Targówku i przewiduje się rewitalizację chodnika i dokończenie ścieżki rowerowej, o czym pisała w poprzednim "Echu" radna Iwona Wujastyk. Jednak od planu do realizacji jest jeszcze znaczna chwila, a korzystać z chodnika trzeba. Dla-tego interweniowałem w sprawie pilnego wyremontowania 150-krokowego, zapom-nianego fragmentu chodnika, co jak mi powiedziano w wydziale infrastruktury jest do wykonania - trudno jednak odpowiedzieć z dnia na dzień, kiedy. A dlaczego nie zrobiono tego cztery lata temu? Trudno teraz dociec. Czekam więc na oficjalną odpowiedź, ale jednak liczę, że przed jesiennymi deszczami i zimowym śniegiem, mieszkańcy pójdą już nowym chodnikiem, czego będę pilnował, a o efektach interwencji poinformuję na tych łamach.
Życzę wypoczynku wszystkim czytelnikom, aby poza słońcem dla miłośników kąpieli słonecznych, było choć trochę deszczu dla naszej dzielnicowej zieleni i ogródków przydomowych.
Przypominam, że jako radni jesteśmy otwarci na problemy mieszkańców i ser-decznie zapraszamy na nasze dyżury w ratuszu dzielnicy lub kontakt bezpośredni.
Jędrzej Kunowski
jedrzej@kunowski.waw.pl
kom. 0-600-735-671
