Rak. Tom 1. Psy szczekają, karawana jedzie dalej

OD AUTORÓW .................................................. 9

DETEKTYW ....................................................... 13

STALKER ............................................................ 21

MUZYK ............................................................... 29

FUTRO ................................................................ 39

ŚRUBA ................................................................. 55

FRANCUZ ........................................................... 73

NARKOMAN ...................................................... 93

AZYL ................................................................... 111

AMATORZY ........................................................ 127

SZLAFROK ......................................................... 141

SIERP .................................................................. 157

OBRAZ ................................................................ 175

BRUNET ............................................................. 193

GROTA ................................................................ 219

DUSZA ................................................................ 241

PROCH ................................................................ 269

KOC ..................................................................... 287

BANDAŻ ............................................................. 309

ŚWIECA .............................................................. 321

ELEGANT ........................................................... 331

MALEDIWY ....................................................... 345

NOWOTWÓR .................................................... 363

MECZ .................................................................. 379

DIABEŁ ............................................................... 391

TEATR ................................................................. 401

TINDER ............................................................... 417

WARIAT .............................................................. 429

HIBIKI ................................................................. 447

GRZYB ................................................................. 465

- Więc, jak już mówiłem, Iwo, tego nie da się zrobić.

- Z rytmu wybił go głos jego prawnika.

- Okej, rozumiem. Marcin, będę kończyć - stwierdził.

- Coś mi wypadło.

- Ale wiesz, że to też jest ważne, prawda? Chodzio twoich synów...

- Wiem - przerwał. - Wszystko będzie dobrze.W końcu mam ciebie! Zadzwonię później - oświadczył.

Lekko seplenił. Taką miał wadę wymowy. Podobno dodawała mu uroku. Zanim jego prawnik zdążył zareagować, mężczyzna wyłączył silnik i telefon. Wszedł do hotelowej restauracji. Spojrzał na stolik, przy którym siedziała blondynka, i nieodparcie zapragnął usiąść przy niej. Chciał ująć jej drżącą dłoń, pocieszyć, zaofiarować atencję. Ale zanim zdążył na dobre oswoić się z samym tym marzeniem, inna kobieta wyminęła go, lekko potrącając jego ramię, i dosiadła się do stolika blondynki. Westchnął bezgłośnie.

Uśmiechnął się do znajomego kelnera i uniósł rękę na przywitanie. Powędrował do stolika w głębi sali.

- Co tam dzisiaj, Iwo? To co zwykle, czy szalejesz?

- Kelner położył przed nim menu.

- Nie, bez szaleństw - powiedział i zasiadł za stołem.

- Polecam żeberka.

- Dzięki... - Spojrzał na blondynkę. Gwałtownie gestykulowała, miała podniesiony głos. Jej koleżanka zerknęła na niego. Opuścił więc wzrok. - Jeszcze zobaczymy - dodał.

Wyjął z kieszeni telefon. Powinien jakoś wytłumaczyć prawnikowi, dlaczego zakończył rozmowę w taki sposób. Stłuczka... Tak, to dobre rozwiązanie. Ale nie widać śladów - a przecież nie uszkodzi samochodu, żeby się uwiarygodnić. Może telefon od syna? Też mało wiarygodne, z uwagi na problemy między nim a jego byłą. Albo telefon z pracy? Zadzwonili do niego jego koledzy z pracy i poprosili o... pomoc na budowie. Tak, tylko o jaką pomoc mogliby prosić? W końcu on sobie rąk nie brudził. Musiał się zastanowić. Nie miał typowej, normalnej pracy, szefów,konferencji, dyżurów czy nawet spotkań przy piwku. Mimo to telefon związany z pracą był zdecydowanie dobrym tropem. Musiał coś szybko wymyślić, bo kontakty z prawnikiem niejednokrotnie ratowały mu skórę. Wolałby, aby nadal były nieskazitelne, bo spodziewał się, że Marcin jeszcze nieraz będzie mu potrzebny. I, jakby na to nie patrzeć, to akurat ściśle wiązało się z jego życiowym powołaniem. Innymi słowy - z tym, co nazywał pracą.